Charlotte Royemans: “Met open blik naar anderen kijken”

Charlotte Royemans werkt als klinisch psychologe bij Solentra in Antwerpen.

Ik heb eerst een jaar diagnostiek gedaan bij kinderen en jongeren. Dat was heel leerrijk, maar toen de vluchtelingencrisis in 2015 op gang kwam in Europa, kreeg ik veel zin om met vluchtelingen te gaan werken. Ik heb altijd al een sterke interesse gehad in culturen. Dan ben ik eerst in een opvangcentrum van het Rode Kruis gaan werken en daarna in vluchtelingenkampen in onder andere Libanon en Irak.

In de opvangcentra en in de kampen bestond mijn werk vooral uit psycho-educatie, groepssessies organiseren voor vluchtelingen en stressreductie. Dat was vooral eerstelijnspsychologie. Je rol als psycholoog in opvangcentra is beperkt, omdat die mensen in een asielprocedure zitten. Ik voelde na een tijdje dat ik meer ruimte en vrijheid wou in het werken met vluchtelingen als tweede- of derdelijnspsycholoog.

Wat moet een transculturele traumapsycholoog kunnen?

Je moet goed op de hoogte zijn van de diagnose en behandeling van trauma. Daarvoor krijg je binnen Solentra een opleiding. Er is ook veel materiaal beschikbaar en intense supervisie, wat belangrijk is als je voor het eerst als traumapsycholoog aan de slag gaat. Er zijn veel ervaren collega’s die altijd klaarstaan om mee na te denken en je verder te helpen.

Voor het transculturele luik is het belangrijk om je bewust te zijn van ons westerse referentiekader. Dat moet je opzij kunnen zetten om met een open en nieuwsgierige houding samen met de cliënt te zoeken naar zijn referentiekader. Zo leer je hoe hij zijn traumaklachten kadert en wat voor hem de betekenis ervan is. Je gaat vanuit de waarden en normen van zijn cultuur samen op zoek naar een gepaste behandeling die de twee referentiekaders samenbrengt.

Is het niet moeilijk om elke dag naar zware verhalen te luisteren?

Ik had eerst wel wat schrik voor de zware verhalen, want je weet natuurlijk nooit wat dat met je gaat doen. Zeker in het begin komen die verhalen wel hard binnen en dan was het voor mij belangrijk om er met collega’s over te kunnen praten en te kunnen ventileren. Thuis zorgde ik ook voor voldoende afleiding door veel te gaan sporten of af en toe eens op café te gaan.

Ik merk nu dat ik hoe langer hoe meer een buffer opbouw en dat er gewenning optreedt. Het is wel belangrijk om te blijven zoeken naar de juiste balans.

Waarom werk je graag bij Solentra?

Het fijne aan werken bij Solentra vind ik dat je hier een basishouding creëert van nieuwsgierigheid en open kijken naar andere mensen. Je ziet dat bij alle collega’s. Dat zit echt in Solentra. Dat vind ik heel leerrijk. Je hebt fijne collega’s in de verschillende vestigingen in Vlaanderen.

Ik krijg ook veel energie van het werken met cliënten. Je kan heel veel betekenen en veel bereiken als je een netwerk kan creëren rond een cliënt en daarmee kan samenwerken.

Hoe ziet het takenpakket eruit?

Het takkenpakket is heel divers. Naast therapie geven we ook opleidingen en doen we aan deskundigheidsbevordering bij andere hulpverleners. We werken ook mee aan projecten. Dat maakt dat onze planning er divers uitziet.