“Ik heb leren omgaan met mijn angsten en heb weer hoop.”

We hadden onderdak en eten. Mijn kinderen gingen naar school en ik volgde Nederlandse les. Maar plots kon ik niet meer vooruit. Mijn lichaam deed overal pijn en ik had een zwaar gevoel op mijn borst. Bij momenten kon ik niet meer ademen. Ik dacht dat ik iets aan mijn hart had.

Ook met mijn oudste zoon waren er problemen. Het ging niet goed met hem op school. De juf zei dat hij de klas verstoorde en andere kinderen sloeg. Ik wist niet wat ik eraan kon doen, want ook thuis luisterde hij niet naar mij.

Tijdens het eerste gesprek met de psycholoog wist ik niet goed wat ik kon verwachten, maar hij stelde mij meteen op mijn gemak. Er was een tolk aanwezig en ik was blij dat ik begroet werd in mijn eigen taal. Ook mijn zoon kreeg gesprekken met de psycholoog.

De psycholoog praatte ook met de school van mijn kinderen en met het CLB. Ik was bij dit gesprek aanwezig en er was een tolk bij, zodat ik alles goed kon volgen. Op school begrijpen ze nu beter wat er aan de hand is met mijn zoon en hoe ze moeten reageren. En ik ook.

Nu gaat het veel beter met me. Ik heb heel veel dingen geleerd. Ik heb de dingen die gebeurd zijn een plaats kunnen geven. Ik heb leren omgaan met mijn angsten en heb weer hoop. Ik kan de draad in mijn leven weer oppakken. Het gaat goed.

Ook met mijn kinderen gaat het beter. Ze gaan naar school en hebben vriendjes. Mijn oudste zoon gaat naar de voetbal. Zie je, de hulp was niet alleen hulp voor mij, maar voor heel mijn gezin. Want als de moeder in een gezin ziek is, dan is iedereen ziek. Zij is het hart van de familie. En nu dat de mama zich goed voelt, voelt iedereen zich goed.